Dordogne, je t’aime!

Gepubliceerd op: 20-06-2018

Vorig weekend vertrokken we met 25 collega’s vanaf Rotterdam-Den Haag Airport naar het Franse Bergerac,. rechtstreeks met Transavia. Wij vierden hier ons 10-jarige jubileum van Face2 Face Travel, de fijne club waar ik als zelfstandig reisagent ben aangesloten. Het is mijn eerste keer vanaf deze luchthaven en ik kan je zeggen dat het best aangenaam is. Klein en overzichtelijk en alles gaat snel (behalve de weg er naar toe, afhankelijk van het tijdstip van je vlucht).

Eenmaal aangekomen in Bergerac liep ik door naar het autoverhuurstation, net buiten de luchthaven, echt maar op een paar meter lopen. Ideaal dus. Sunny Cars had fijne auto’s geregeld en ik was een van de chauffeurs. Na wat geslijm met de meneer achter de balie kreeg ik een hybride bolide mee van een Aziatisch merk, een automaat die wat fijne snufjes aan boord had. Niks stekker, hij laadt zichzelf op en hij schakelt ook vanzelf van elektrisch naar benzine. Snel is ie niet, maar het mag de pret niet drukken. Aan boord collega’s Ineke, Ellen en Tineke. Ze vonden mij zo’n toffe chauffeur dat ik ze ook met geen mogelijkheid meer uit de auto kreeg die paar dagen…..behalve dan als we ergens kaas of wijn konden proeven.

Onze eerste bestemming was de stad Bordeaux, op zo’n 1,5 uur rijden van Bergerac. We hadden 7 auto's en elke auto kon in eigen tempo naar de plaats van de eindbestemming rijden van die dag. Wij besloten de navigatie op uitsluitend binnenwegen te programmeren, om zo alles van de omgeving te zien. De eerste stop volgde als snel, bij een kaasboerderij, van Nederlandse origine. Kaasboerderij van der Horst. Na een kleine rondleiding van de super aardige eigenaresse besloten we een paar plakken kaas in blokjes te laten snijden en ergens langs de weg te gaan oppeuzelen. Die picknick werd een terras in een dorp een stukje verderop, bij een biercafé (ja, een biercafé in de Dordogne, het bestaat, tot grote vreugde van collega Ellen, die graag speciaalbier drinkt). Een beetje sneaky kaas uit het vuistje, want we schaamden ons toch wel dat we daar geen kaasplank bestelden. Echte Hollanders zullen we maar zeggen. Overigens viel hier meteen de vriendelijkheid op van de lokale mensen. Ik had geen parkeerkaart en die was wel nodig (waarom zitten er eigenlijk nooit parkeerkaarten in een huurauto?). De dame achter de tap gaf me een kaart die ik even mocht lenen. Heel fijn. Uiteraard kwamen wij als laatste aan bij ons hotel in Bordeaux, het Campanile waar alle andere collega’s al aan de borrel zaten. Het Campanile in Bordeaux is een prima hotel. Moderne kamers en ook de badkamer is helemaal prima met een inloopdouche. Het heeft een terras waar je wat kunt eten of drinken. Het parkeren was trouwens ook nog lachen, ik heb zelden zo’n enge en kleine garage gezien. Ik had gelukkig maar 1 biertje op, dus het was een piece of cake (en ook dank aan de camera in onze hybride bolide). Enfin, inchecken, op naar de borrel en door voor een diner op eigen gelegenheid in Bordeaux. Bordeaux is echt een gezellige stad. Je kunt het centrum makkelijk te voet bereiken vanuit het Campanile.  Veel pleinen met cafés en restaurants, state of the art cocktailbars etc. We vonden een gezellig bistrootje en aten er heerlijk. Nog een afzakkertje in Point Rouge, een restaurant/cocktailbar en toen lekker slapen. Nou ja, ik deed eigenlijk geen oog dicht. Maar goed.

Dag 2 breekt aan en na een fijn ontbijt komen we zonder kleerscheuren weer uit de garage. Op naar Cognac. Onze navigatie kent de weg niet in Bordeaux, want we rijden midden door het centrum. De weg naar de juiste weg was eigenlijk om de hoek van ons hotel. Het kost ons zeker een half uur, maar goed, een gratis snelle sightseeing is ook niet weg. We rijden eerst effe langs de Carrefour om wat water te kopen en andere noodzakelijke zaken. Snel daarna zien we het eerste wijnhuis vlakbij Saint Emilion en we besluiten te stoppen en te gaan proeven. Het is tenslotte al 11.30 uur. Kan best toch? We proeven 5 wijnen, waarvan al snel de eerste bubbly aperitiefwijn ons aller favoriet is en een fijne rode wijn en we laten samen 3 dozen shippen. Nu ik dit schrijf, zijn ze er inmiddels hoor. We gaan verder naar het centrum van Saint Emilion. Prachtig dorpje gebouwd op een heuvel. Het is er vrij druk, de Japanners en Chinezen kennen het blijkbaar ook, en we moeten even zoeken voor een parkeerplekje. We lopen een rondje door het pittoreske dorpje, waar het wemelt van de oude pandjes met daarin super moderne wijnzaken, kopen een paar vers gemaakte, kleurige makarons en lunchen bij een Frans tapas restaurantje in de tuin.  Na een schietgebedje in de mooie kerk rijden we verder richting Cognac. Een uurtje of wat later komen we in een klein, rustig dorpje met een zo’n typisch pleintje. Je hebt zoiets vast weleens gezien bij het programma ‘ik vertrek’. Niks te doen en je denkt, wat gaan die mensen daar in godsnaam beginnen. Maar er is een leuk cafeetje aan dit plein en we besluiten hier nog even een koffie op het terras te drinken. En nog een biertje er achteraan. Het is prachtig weer en zonde om niet even te blijven zitten. Ook wij komen weer als een van de laatsten aan bij ons prachtige verblijf in Cognac, Domaine du Breuil. Hier heerst een intieme sfeer en de kamers aan de achterkant kijken uit over het Charentedal. Het hotel heeft een mooi restaurant, een kleine bar, een zwembad en een prachtig terras. Na een snelle douche gaan we dineren met de hele groep  in het dorp bij restaurant L’atelier des Quais. Leuke locatie met view op de rivier en prima eten. Bij goed weer kun je ook buiten zitten. En natuurlijk ga ik nog mee een laatste drankje drinken in het centrum. Het was weer een fijne dag!

Dag 3 Na het ontbijt en een groepsfoto met alle auto’s erop, worden we eerst verwacht in de Hennessy distillery. Na een korte boottocht over de rivier de Charente leren we over de geschiedenis van Hennessy, het distilleerproces en tenslotte over hoe de cognac nou precies wordt samengesteld met de juiste smaak. Heel erg interessant. En weer een heel ander proces als wijn maken. Na de rondleiding volgt een cognac tasting. Niet iedereen in de groep houdt van Cognac. Er zijn ook sapjes. We drinken 2 soorten puur en 2 on the rocks. Persoonlijk hou ik liever van het pure spul. Zonde van de Cognac met dat ijs. De smaak wordt heel vlak.  Ik koop 2 miniflesjes als souvenirtje voor mijn man en we gaan weer on the road. Het wegkomen van de parkeerplek was nog wel een dingetje, maar uiteindelijk ging de slagboom open. In de avond worden we verwacht in ons laatste hotel, Chateau les Merles, in een dorpje vlakbij Bergerac. Een stukje verder hebben mijn carpoolgenoten en ik al honger. We rijden naar het dorpje Chateauneuf. We zoeken te voet iets te eten, maar treffen alleen maar een barretje aan met wat locals aan de Cognac. De locals blijken origineel Engelsen te zijn, die al ongeveer 15 jaar in deze regio wonen. We vragen of ze niet iets leuks weten om te eten. Ja zeker, op ongeveer 7 min. rijden ligt een leuk restaurantje. Nothing fancy, but good. En inderdaad. Aan de rivier de Charente ligt een leuk cafe/restaurant waar alleen maar locals zitten. Ze meren er aan met hun bootje en lunchen er en drinken Cognac of wijn. We melden ons bij een charmante jonge ober en hij zegt dat het helaas vol zit. Of komen jullie uit Chateauneuf? Mais oui! Ok, zegt hij, dan heeft er iemand voor jullie gebeld. Take a seat. De Engelse meneer bij de bar had voor ons gereserveerd. How nice! Het eten kon wel even duren, want de keuken kon het moeizaam aan. Alles wordt vers gemaakt en alle gerechten zijn uitsluitend bereid met streekproducten. De tartare de canard was verrukkelijk. Na de Engelsman uit het barretje in Chateauneuf nog bedankt te hebben met een Cognacje (hij was hier inmiddels ook gearriveerd) reden we verder naar Brantome. We kregen daar een berichtje dat we toch eerder bij Les Merles moesten wezen…….dus hebben we dit plaatsje maar heel snel bekeken. Chateau Les Merles is wel de kers op de taart qua verblijf deze reis. Save the best for last moet de organisatie van onze reis gedacht hebben! Het is een oud chateau dat door de Nederlandse eigenaren geheel is opgeknapt in 15 jaar tijd. Het heeft comfortabele hotelkamers, maar ook een paar villa’s waar je makkelijk met een grotere groep kunt verblijven. Een fijn zwembad en een 9-holes golfbaan en een eigen vineyard dragen bij aan het plezier. Verder heeft het een goed restaurant met terras waar je heerlijk kunt eten. Het ligt in de Perigord, in de Dordogne vallei. We worden voor het diner met een lekker glas champagne ontvangen en daarna worden we verwend met een heerlijk 3-gangen diner. In een van de villa’s drinken we de fles wijn nog op die ik nog had. En we besluiten daarna nog even in de bar te gaan kijken……. De dag kan niet meer stuk. Het was helemaal geweldig.

Dag 4, we gaan deze prachtplek weer verlaten. Het ontbijt was hier ook weer uitstekend. Vandaag moeten we rond 13.15 weer op de luchthaven van Bergerac zijn voor de terugvlucht. “Mijn auto” wil toch nog wel wat zien van de omgeving. Normaal gesproken heb je maar een minuutje of 20 nodig om op de luchthaven te komen vanaf Les Merles. Rijden maar weer. In de omgeving liggen nog een heleboel andere wijnchateaus. Kies voor de echte kleine weggetjes, en je komt links en rechts verschillende wineries tegen. Je kunt overal proeven. En het kost vaak niets. Uiteindelijk komen we in het centrum van Bergerac uit. Een gezellig centrum, zeker het oude stadsdeel. We drinken nog een koffie, eten een crepe en wafels en maken ons langzaam op voor de terugweg.

Ik ben weer een rijker mens geworden door deze ervaring. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik niet zo’n Frankrijkfan ben. Maar deze prachtige streek en de ontzettend aardige mensen die er wonen, heeft mijn mening bijgesteld, tenminste voor dit stukje dan. Dordogne, je t’aime ennuh….. a bientot! Ik kom zeker terug!